 |
Sebrî Botanî |
|
|
Þivan Têm û diçim deþt û þax Derbaz dikim dem û çax Ber sêber û hetava' Ser nefel û berava' Car nizar û car pesar Mêrg û çîmen avên sar Bilbil û kew dixwînin Xeman ji dil d'revînin Pezê xwe lê d'çêrînim Berx û kara' d'mêjînim Seyê min tim hiþyar e Neyarê gurgê har e Nêr'yê kever pêþeng e Zengil b' qêr û deng e Ku pezê min diborê Ez pif dikim bilûrê Pezê xwe pê d'civînim Xemên xwe pê d'rrevînim Ev karê min xebat e Ji bo min û welat e Ez pak û çak û baþ im Her dem dilxweþ û haþ im Dosta min pirr delal e Xweþ hogir û heval e Gava ku tê bêriyê Ez dibezim pêþiyê Bi lez diçim dibînim Des gerdenê wertînim D'ramûsim dev û lêva' Jê distînim du sêva' Þivan hemî dilpak in Bo mêvana' pirr çak in Koda sîrî bade ye Þev û rojê her heye Her dem heye nan û þîr Carcar pîvaz û penîr Gund û cîran dizanin Ku þivan bê ziayn in Dixebitin bê westan Dilpak in bo Kurdistan Rojên befr û bagerê Pezê xwe na kin derê Tev li mala' dimînin Cîrana' baþ dibînin Bamernê 1965'ê |
Cejna aþtiyê (*) Li yazdehê adarê Yanî serê biharê Bihara xweþ û rengîn Li dinyayê bû dengîn Dengê aþtî û azadî Seyran û keyf û þadî Ji pêlweþê me aznî Ji Bekir û Barzanî Kurd û ereb bûne yek Bi bîr û bawer û çek Bi yek dil û yek viyan Xweþ kirin li me jiyan Gul û gulzar geþ kirin Ruyê dijmin reþ kirin Da em bijîn serfiraz Ne jêr dest û belengaz Dinya li me bû þahî Welatê me ronahî Bila bijî ev peyman Da her bimîmê derman Bi rastî xwe derman e Karê Babê Luqman e Welatê me azad bû Miletê me pê þad bû Ey dijminê devgenî Nema êdî bikenî Ken û þadî bo me ne Sîn û girî bo te ne Bibîne keyf û sema Bimre bi derd û xema' Tenha maye bo te rev Êvar e, dinya bû þev Þermezarî bo te ma Serbilindî bo me ma (*)Gundê Nawpirdan, sala 1970. Hingê Sebrî Botanî berpirsê abûrîya PDK ê bû. |
 1925-1998 |
|
|
 |
|
|
 |