Bu demecin Türk gazetelerine yansıyış biçimi ilginçti. Örneğin Barzani, sorulan bir soru üzerine Güney Kürdistan’la ilgili olarak, her halk ve ulus gibi bağımsız bir devlet kurmaya haklarının olduğunu, ama şu anda koşulların buna uygun düşmediğini, federal bir Irak içinde yaşamayı seçtiklerini söylüyordu. Bu, Mesud Barzani’nin şimdiye kadar çeşitli zamanlarda, onlarca kez söylediği bir sözdü. Yani baylarımızın hop oturup hop kalkmalarına yol açacak yeni bir şey yoktu.

Barzani, aynı söyleşide elbet diğer parçalardaki Kürt halkından da söz etmişti. Ve bir soru üzerine, “biz onların iç işlerine karışmayız, kendi istemlerini ve yöntemlerini seçmek onların kendi işi,” diyordu. Böyle dediği halde, Türk basını, ya da ona bu bayat haberi servis edenler, elbet bile bile, sapla samanı karıştırmış, Barzani’nin sözlerini çarpıtmış ve Güney Kürdistan için söylenenleri tüm parçalar için söylenmiş gibi genelleştirerek: “Barzani Türkiye, İran ve Suriye Kürtleri için de devlet istedi,” diye yansıtmıştı...

Sayın Barzani böyle deseydi yanlış olur muydu? Olmazdı elbet. Ama dememişti. Sorumlu yerlerde oturanlar, ciddi devlet adamları, doğru da olsa, her sözü her yerde söylemezler; diplomatik söylem diye bir şey vardır...

Çarpıtmanın amacı ise şovenizmle, ırkçılıkla, Kürt devleti fobisiyle tutsak ettikleri Türk kamuoyunu kendi planları doğrultusunda kışkırtmaktı.

Sayın Barzani aynı söyleşide, Kerkük sorunuyla ilgili olarak da “Kerkük Irak kentidir ve Kürt kimliklidir. Çözüm de Irak Anayasası’na, 140. maddeye göre olacaktır,” diyor ve ekliyordu: “Bu Irak’ın iç işidir, Türkiye’nin karışmaya hakkı yoktur. Eğer Türkiye Kerkük’teki birkaç bin Türkmen için buraya karışırsa biz de Türkiye’deki 30 milyon Kürdün durumunu gündeme getiririz,” demişti.

Peki bu sözlere o denli öfkelenecek ne var? Sen Kerkük sorununa, Irak’ın iç işlerine o denli karışma hakkını görüyorsun; aylardır ve yıllardır, federal ve demokratik bir Irak’a, Kürt halkının bu ülkede otonom veya federal biçimde de olsa özgürleşmesine karşı çıkıyorsun, bunu engellemek için habire tehditler savuruyorsun, hatta gözdağı vermek veya gerçekten işgal için sınıra koca bir ordu yığıp kışkırtmalarda bulunuyorsun da Kürt liderlerin bu kadarını demeye hakları yok mu?.

Üstelik, Türk yöneticiler eğer Türkmenlerin güvenliği ve insan hakları nedeniyle Kerkük sorununa karışma hakkını kendilerinde görüyorlarsa, bunun için de hiçbir haklı neden yok. Çünkü kendileri kışkırtıp bir çatışma ortamı yaratmadıkları sürece Türkmenler için bir tehlike söz konusu değil. Onlar Güney Kürdistan’da, Kürtler, Süryaniler ve herkes gibi güvencedeler. Ayrıca siyasi partileri, okulları, televizyonları var. Irak ve Güney Kürdistan parlamentosunda, Kerkük yerel meclisinde kendi kimlikleriyle temsil ediliyorlar, hükümette bakanları bile var. Demek ki ne güvenlik ne de insan hakları bakımından Türk yönetiminin kaygılanması için bir neden yok.

Buna karşılık Türkiye sınırları içinde, Kuzey Kürdistan’da ve batıda nüfusu toplam olarak 25 milyonu aşan Kürt halkı, bu haklardan hiçbirine sahip değil. Ne siyasi partileri, okulları, radyo ve televizyonu var, ne de parlamentoda ve hükümette temsilcileri. Kürt kimliği yasak, Kürt kültürü yasak. Ve Türk rejimi yıllardır, Kürt halkını sindirmek için Kürdistan’ı yakıp yıkıyor, Kürt halkına işkence ediyor.

Demek ki, insan hakları için de olsa, herkes gibi Güneyli Kürt liderlerin de Türkiye ve Kürt sorunu üzerinde konuşmaya hakları var. Bu, haktan da öte, kardeşçe bir dayanışmanın gereğidir. Bu konuda konuşma, Türkiye’yi eleştirme ve Kürt halkına destek verme hakkı ve görevi, Türkiye’nin Kerkük sorununa karışması şartına da bağlı değil. Yani bu bir mukabele-i bilmisil konusu olmamalı.. Bu konuda eğer Mesud Barzani’yi eleştirmesi gerekenler varsa, onlar, tepeden tırnağa günaha batmış Türk yöneticiler değil, Kuzeyli Kürtlerdir..

Ve Güneyli liderler, eğer bölgesel güç dengeleri ve elverişsiz koşullar nedeniyle bugün kuzeyli kardeşlerinin sorununu gündeme getiremiyor, açık destek vermiyorlarsa bile, “siz Kerkük’teki Türkmenler sorununu gündeme getirirseniz biz de Türkiye’deki Kürtlerin durumunu gündeme getiririz” biçimindeki sözlerle bu hakları pazarlık konusu etmemeliler. Bu tür kıyaslamalar hiç de yakışık almıyor..

Gerçekte bir Türkmen sorunu yok, ama Türkiye’de devasa bir Kürt sorunu var.

Ne ilginçtir ki, Genelkurmay Başkanı Büyükanıt, 13 Nisan günü, bir siyasi parti lideri, hatta devlet başkanı gibi afra ve tafrayla yaptığı basın toplantısında esip gürlemiş, hem “ordu sınır ötesi operasyona hazır” demiş, hem de Avrupa Birliği’ne, Kopenhag Kriterleri kapsamındaki istekleri nedeniyle veryansın etmiş, “Türkiye’yi parçalamak istiyorlar” demişti. Demek ki Kopenhag Kriterleri, yani asgari demokratik haklar, yani Irak’ta ve Güney Kürdistan’da çoktan beri Türkmenlere tanınmış olan haklar, AB’ye üye olmak isteyen her ülkeden istenebilir, ama Türkiye’den istenemez!

Bu, hem bir çifte standarttır, hem de AB’ye rest çekme, AB yolunu Türkiye’ye kapama çabasıdır.

Statükocuların önemli hedeflerinden biri de zaten bu.